Wyłącz telewizor – Przyjdź do BWA! (ZDJĘCIA)

SANOK / PODKARPACIE.Wyłącz telewizor – Przyjdź do BWA! … i poznaj ludzi z pasją. Spotkaj się z nimi i zobacz, że warto być twórczym, poszukującym. Każde spotkanie będzie miało inny charakter, inny temat… Pierwszym gościem naszego (nieregularnego) cyklu będzie Damian Kierek

W jego wykonaniu zobaczymy monodram „Et in Arcadia ego” według F. Kafki. Po spektaklu zapraszamy na rozmowę o teatralnych pasjach naszego gościa. Pierwsze spotkanie już 19.03 (sobota) o godzinie 18.00. Na kolejne spotkanie zapraszamy 2.04.

„Po raz drugi zmierzyłem się z tym tematem. Pierwszy raz przed laty. Grałem go krótko. Potem sporo się zmieniło. Ja się zmieniłem i świat się zmienił, ale uprowadzenie z Arkadii wciąż nie daje mi spokoju. Powraca obsesyjnie. Z dwojakiego względu:

Po pierwsze – wiąże się to gdzieś  z jakąś „smugą cienia”, kryzysem wieku średniego, posumowaniem życia, nieznośnej lekkości bytu, bezlitosnym upływem czasu, czy jak by tego nie nazywać. Generalnie rzecz w tym, że czujesz się człowieku robiony w konia z każdej strony, bo rzeczywistość należy do starych cwaniaków, a przyszłość do młodych, nie wiadomo w czym i do czego zdolnych, a tobie – człowieku – zęby wypadają, włosy siwieją, zmarszczki wyskakują, serce się tłucze, a ty męczysz przy najmniejszym wysiłku i byle co cię wkurza, a czasami ogarnia niepokój, który trudno opanować, bez wsparcia czegoś mocniejszego. I trwa ten stan zawieszony, z jakimiś nadziejami, choć tak naprawdę beznadziejny. No i patrzysz któregoś trudnego poranka w lustro, patrzysz, i co widzisz? No, małpa, myślisz sobie małpa. Ta małpia, głupia mina robiona do wymuszonej, udawanej, nie twojej gry, nie twojego, choć tak naprawdę jednak – twojego życia, które bez większych emocji przecieka ci przez palce. Bo tego wymagają normy społeczne, cywilizacyjne, kulturowe. Jak u Kafkowskiego, zmuszonego do określonych zachowań małpiszona. No i tak po prostu.

Po drugie – zawsze siedzi gdzieś tam w tobie ta myśl za rajem utraconym, Arkadią, dziecięcą niewinnością, że jeszcze wszystko się da naprawić, poprawić, wrócić. I że pod pokładami cynizmu, tu mi wisi, mogą mi naskoczyć, „nolite me tangere”, że tam gdzieś tli się coś, co pali cię w podeszwę stopy i wbija jak drzazga, opiłek, jak jakiś wyrzut. I wiesz, że to „se nevrati”, ale i tak wierzysz, że wróci. I wzrusza cię ni stąd, ni zowąd, jakieś takie coś, co wyskakuje w najmniej oczekiwanym momencie. Zakręci się czymś mokrym pod powieką, zmyleniem serdecznego rytmu i czymś tam cholernie do spodu czystym i do spodu wkurzającym. To twoje Złote Wybrzeże. Twoja Arkadia. Opłakana jak w znanym wierszu Schillera”.

Damian Kierek

19.03 (sobota)                           

godzina 18.00                         

BWA Rynek 14

Wstęp bezpłatny

źródło: materiały nadesłane