Na skalnym brzegu Sanu. Międzybrodzka strefa ciszy

MIĘDZYBRODZIE / PODKARPACIE. Niepowtarzalny krajobraz cieśniny międzybrodzkiej, zwłaszcza skalisty brzeg Sanu, w cieniu historycznej Fajki, z zabytkową cerkiewką i cmentarzem nastrajał wielu tu przybywających nie tylko do modlitwy czy medytacji, ale również obdarzał „weną poetycką”.

Najpierw urokowi miejsca uległ rodak i fundator cerkiewki dr medycyny Aleksander Wajcowicz (+1901), pochowany w bliskości prezbiterium cerkiewki, zaś w latach 20 tych XX wieku  wybitny profesor weterynarii Włodzimierz Kulczycki (+1936) ze Lwowa i jego syn prof. Jerzy Kulczycki (1974), którzy spoczęli tu w grobowcu – piramidzie. Wśród współczesnych, znany sanocki poeta Janusz Szuber, zachwycony pięknem krajobrazu w bliskości piramidy Kulczyckich na międzybrodzkim cmentarzu upatrzył sobie miejsce na wieczny spoczynek. Niedzielny odpust Trójcy Świętej pozwolił jego uczestnikom nie tylko wysłuchać ciekawej prelekcji o sztuce cerkiewnej i włączyć się w ekumeniczną modlitwę o pokój, ale raz jeszcze przy pięknej słonecznej pogodzie  odkrywać uroki miejsca  oraz wspólnie porozmawiać o jeszcze lepszym wykorzystaniu jego walorów.

Prowadzone tu w ostatnim czasie pod przewodnictwem pani sołtys Anny Hryszko prace przy odkrzaczaniu  południowej  strony cmentarza ujawniły nie tylko piękny dziki mur wymagający reperacji, ale również nowe możliwości adaptacji i zagospodarowania pobliskiego terenu. Chodzi o jak najmniejszą ingerencję, która nie zakłóci krajobrazu, a przybywającym tu pieszo czy na rowerach stworzy możliwość odpoczynku i chwili refleksji.  Ustawiony pośrodku kamień rzeczny  z kilkoma prostymi, drewnianymi ławami  powinien spełnić te warunki. W ostatnim czasie pojawiła się pierwsza solidna ława wykonana z dębowej kłody.  To piękny dar od pracowników sanockiego skansenu. Widok odpoczywających na niej spacerowiczów potwierdza, że była tu bardzo potrzebna. Wciąż poszukiwany jest odpowiedni kamień, na którym mogłyby w przyszłości pojawić się inskrypcje z fragmentami wierszy, nawiązującymi do piękna przyrody i krajobrazu. Wielu polskich poetów chętnie sięgało po tę tematykę. Mamy nadzieję, że odpowiednio zagospodarowane i zadbane miejsce będzie  uszanowane i ochronione przed zaśmiecaniem i dewastacją. Istniejący od blisko 10 lat park „Kwitnąca Akacja” w sąsiedniej Trepczy potwierdza, że jest to możliwe.

Być może w niedalekiej przyszłości będzie można zorganizować w międzybrodzkim plenerze jesienne prezentacje twórczości  młodych poetów Ziemi Sanockiej przeplatane poezją śpiewaną , czy też spotkanie autorskie ze znanym już twórcą. Czas pokaże na ile uda się zrealizować marzenia. Na pewno trzeba je mieć, bo bez nich nasze życie byłoby ubogie…

materiały nadesłane