Klasyka baletu Leo Delibes – „Coppelia, czyli Dziewczyna o szklanych oczach”

SANOK / PODKARPACIE. Trwa Festiwal im. Adama Didura. Dziś kolejne kulturalne wydarzenie. Na scenie SDK pojawią się artyści Narodowego Lwowskiego Teatru Opery i Baletu.

Klasyka baletu
Leo Delibes – „Coppelia czyli Dziewczyna o szklanych oczach”

23.09.2015 godz.18.00   
(sala widowiskowa SDK)

Swanilda– ANNA SURMINA, Franz–OLEG PETRYK, Coppelia – CHRYSTYNA TRACZ,
Wera – VICTORIA ZVARYCH, 4 przyjaciółki  – NADIJA KIPTILOVA,
OLGA FABIANSKA, VICTORIA TRACZ, JULIA JERMOŁENKO,
Generał – SERGIEJ KACZURA, Ksiądz – JEFGIENIJ SWIETLICA

Kilka słów o Operze Lwowskiej
Opera Lwowska – Lwowski Narodowy Akademicki Teatr Opery i Baletu im. Salomei Kruszelnickiej. Projekt teatru wykonał dyrektor lwowskiej Szkoły Przemysłowej prof. Zygmunt Gorgolewski, który w 1895 roku wygrał konkurs ogłoszony przez magistrat lwowski. Budowę rozpoczęto w czerwcu 1897 roku. Obiekt usytuowany jest w rejonie dawnego placu Gołuchowskich, zamyka perspektywę Wałów Hetmańskich, dziś Prospekt Swobody (Aleja Wolności). W latach 1897-1900 Gorgolewski osobiście kierował budową i nadzorował wykonanie wszystkich prac związanych z wyposażeniem i artystycznym ozdabianiem gmachu. Koryto Pełtwi zostało zasklepione, a na nowatorskim fundamencie żelbetowym zaprojektowanym przez inż. Jana Boguckiego, wzniesiono ściany z cegły i kamienia. Przy projektowaniu i budowie teatru uwzględniono 114 przepisów przeciwpożarowych i budowlanych. Koszt budowy i wyposażenia gmachu wyniósł półtora miliona koron. Na skutek osunięcia się gruntu po zbudowaniu gmachu, wejście do niego prowadzi wprost z przyległego placu, a nie, jak pierwotnie planowano, po paradnych schodach. Do prac przy ozdabianiu gmachu teatralnego zaproszono najbardziej znanych artystów malarzy i rzeźbiarzy ówczesnego Lwowa. 4 października 1900 roku odbyło się uroczyste otwarcie teatru w obecności gości honorowych: Henryka Sienkiewicza, Ignacego Paderewskiego, Henryka Siemiradzkiego, prezydenta miasta Godzimira Małachowskiego, namiestnika Leona Pinińskiego, marszałka krajowego Stanisława Badeniego oraz delegacji praskiej z burmistrzem Vladimirem Srbem i byłym dyrektorem Teatru Narodowego Divadla Františkiem Adolfem Šubertem. Odegrano hymny: polski, austriacki i czeski.

Krótko o Coppelii
Coppelia powstała w 2. połowie XIX wieku- okresie upadku sztuki baletowej na zachodzie Europy. Był to czas wielkich divertissements, których celem były popisy wirtuozowskie tancerzy.

Jaśniejszą pozycję na tle ogólnie niskiego poziomu baletu tego okresu stanowią dzieła jednego z przedstawicieli opery francuskiej tego okresu, Leo Delibes’a (1836-1891), ucznia A.Adama. Wprowadził on do muzyki baletowej pierwiastki lirycznej melodyjności, barwną instrumentalizację, wdzięk i finezję. Jego drugi balet (pierwszym był „Źródło, czyli Naila”) Coppelia na stałe zapisał się w światowym repertuarze. Naiwna i bezpretensjonalna, pełna wdzięku treść Coppelii, zaczerpnięta z bajek E.T.A.Hoffmanna, jest satyrą na rozpowszechnione w XIX w. marzenia o ożywieniu lalek życiem ludzkim. Treść baletu zamyka się w dwóch aktach, skonstruowanych na zasadzie ballet d’action, trzeci zaś jest jakby oddzielnym divertissement, dającym pole do popisów wirtuozowskich (obecnie wystawiana jest przeważnie w dwuaktowej wersji). Trwałą swą pozycję Coppelia zawdzięcza nie tylko interesującej akcji, lecz przede wszystkim dobrej muzyce, melodyjnej, dobrze przystosowanej do tańca (z zachowaniem wszakże budowy „numerowej”).

źródło: SDK