SOBOTA. I Marsz Równości. Utrudnienia w ruchu

"...Chcę państwa zapewnić, że ja osobiście stoję na stanowisku absolutnego szacunku dla osób o skłonnościach homoseksualnych , transseksualnych, czy jakichkolwiek innych nawet z racji zawodu i wykształcenia jestem pełna współczucia i moją podstawową intencją jest chęć pomocy, kompleksowej pomocy takim osobom żeby poprawić ich sposób funkcjonowania, poprawić ich jakość życia a przynajmniej dać im możliwość zapoznania się z pewną wiedzą naukową a wybór pozostawić w ich rękach. ..." "... dane z wydawnictwa Kampanii Przeciw Homofobii strona 68: ponad połowa związków trwa poniżej 2 lat, średnia długość trwania związku wynosiła 4 lata. ..." "... Neil E. Whitehead, to jest taki doktor z Nowej Zelandii o ile dobrze pamiętam, stwierdził, przeanalizował dane od lat 50-tych do roku 2000. Średnia długość związku homoseksualnego to 3,5 roku. Dane dla par heteroseksualnych - to są dane głównie z zachodniej Europy, czy z kultury zachodniej bo pewnie są też tam Stany Zjednoczone i Kanada, już nie pamiętam w tej chwili – to 27 lat. To duża dysproporcja. ..." "badania, które dotyczyły kontekstu zakażeń HIV Xiridou. 86% nowych zakażeń HIV wśród Homoseksualnych mężczyzn w Amsterdamie zdarza się w trwałych i stabilnych związkach gejowskich. 86% znaczy, że oficjalnie te osoby mówią, my jesteśmy w trwałym związku natomiast prawda, która się za tym kryje jest taka, że takie osoby współżyją z wieloma partnerami no bo HIV się rozprzestrzenia tak, to jest jedna z dróg, drogą po prostu współżycia."

"Jeśli chodzi również o związki lesbijskie to w samej dynamice – ja nie mam tego tutaj na slajdach – ale w samej dynamice tych związków, nawet osoby jak państwo poznacie się z relacjami tych osób gdzieś w takich też publikacjach związanych z ruchem, który popiera prawa osób LBGTQ, takie osoby same przyznają, że jest dramatyczna rotacja partnerów. Jest wielkie WOW, wielkie zakochanie się, ta relacja - statystycznie mówię – dosyć szybko się kończy. Pojawiają się też sceny zazdrości ponieważ sama dynamika tego związku jest taka, że w ogóle jest więcej przemocy – statystycznie znowu mówię – więcej jest statystyk dotyczących przemocy czy scen zazdrości. Więc ja kiedy widzę takie dane to widzę też ogromne zagubienie takich osób. Pragnienie szczęścia, które no nie do końca znajduje spełnienie, może tak to podsumujmy. Czyli związki homoseksualne i heteroseksualne są różne, mają zupełnie inną dynamikę, zupełnie inaczej prezentują się w statystykach, są nieporównywalne. "

Amerykańskie Towarzystwo Psychologiczne mówi coś takiego: „Skłonności homoseksualne są normalnym i pozytywnym wariantem ludzkiej homoseksualności, innymi słowy, nie są wskaźnikami psychicznych lub rozwojowych zaburzeń” Natomiast warto zwrócić uwagę jakby co jest takim kamieniem milowym czy pewnym fundamentem jeśli chodzi o taki sposób postrzegania homoseksualizmu? Jest nim decyzja Amerykańskiego Towarzystwa Psychiatrycznego wykreślenia homoseksualizmu z listy zaburzeń DSM w 1973 roku. I teraz z czego wynikała ta decyzja, bo potem Państwo możecie prześledzić inne towarzystwa zaczynają iść w te ślady i też ogłaszają stanowiska przy czym też chciałam tu zwrócić uwagę na różnicę pomiędzy stanowiskiem a pewnym raportem naukowym. Stanowisko powinno przynajmniej być poparte raportem naukowym który będzie zawierał przegląd badań, będzie obiektywny czyli będzie badał hipotezy przeciwstawne, nie będzie się bał wchodzenia w pewne strefy, które są niekomfortowe dla naukowców tej lub innej opcji tylko będzie w sposób obiektywny rzetelny testował pewne hipotezy. Natomiast mamy do czynienia i to jest najczęściej cytowane jak państwo zwrócicie uwagę – stanowiska naukowe. Jeśli chodzi o polskie towarzystwa naukowe to Polskie Towarzystwo Seksuologiczne oficjalnie zajęło właśnie stanowisko. W moim przekonaniu ono absolutnie nie jest uzasadnione naukowo, tam jest bardzo mało danych albo te dane w ogóle nie biorą , odrzucają cały obszar danych naukowych które są w dyspozycji, Po prostu się nie eksploruje pewnego obszaru. Inne stanowiska branżowe nie zajęły stanowiska jeśli chodzi o Polskę. I teraz tak. Jeszcze przepraszam chwilkę zatrzymam się nad tym slajdem, bo żebyście państwo zrozumieli jaka była atmosfera wówczas w Stanach Zjednoczonych ponieważ mówimy o Amerykańskim Towarzystwie Psychiatrycznym. Ten podręcznik DSM, dlaczego Ameryka jest tutaj tak ważna dlatego, że ten podręcznik DSM czasami zwyczajowo czasami formalnie jest traktowany jako oficjalny podręcznik kategoryzacji różnych zaburzeń. Czyli psychologowie, czasem też lekarze podpierają się takim podręcznikiem. Tam są kategorie, one mają cyferki, nazwy, często w poradniach trzeba wpisać tą kategorie dlatego to jest takie ważne. I w tamtym czasie właściwie niedługo wcześniej bo w 1969 roku nastąpiło takie przebudzenie świadomości osób o skłonnościach homoseksualnych i to przebudzenie moim zdaniem do pewnego stopnia było słuszne. (Tutaj ja się pochylam nad państwem). To znaczy to jak traktowano osoby homoseksualne w środowiskach amerykańskich, moim zdaniem, a tam mam największe rozeznanie, nie było właściwe. Takie osoby kary więzienia za współżycie homoseksualne utrzymywały się w niektórych krajach europejskich nawet do lat 70-tych. Stosowano elektrowstrząsy, taką terapię np. jakąś awersyjną tak zwaną, która stosuje np. środki wymiotne. Zdarzały się wcześniej oczywiście w historii też na przykład obowiązkowe kastracje hormonalne – tak to nazwijmy. To moim zdaniem naruszało prawa tych osób. I te osoby jakby, ten ruch gdzieś tam się przebudził z tym że to bardzo szybko przerodziło się w taki ruch poparcia dla skrajnych żądań w sferze społecznej czyli o dobra ????? ????? upomina się o dobro osób o skłonnościach homoseksualnych. Szybko lewica, bo to są środowiska lewicowe czy neomarksistowskie podchwyciły ten dyskurs i wprowadziły go na tory żądań społecznych i przearanżowania w ogóle życia społecznego, bo ja osobiście myślę, że tu też wiele osób z organizacji prorodzinnych, bo my się znamy i wymieniamy się też informacjami więc mogę też myślę być do pewnego stopnia być ich reprezentantem. Nie ma ???? nic przeciwko samym osobom homoseksualnym. Ja osobiście walczę też z jakimś negatywnym słownictwem, które stawia takie osoby obraźliwym , ono jest nie potrzebne. Znaczy, że tylko jest obraźliwe to samo w sobie określenie ale jest po prostu nie potrzebne. Natomiast to z czym walczymy to są pewne żądania na płaszczyźnie społecznej które dotyczą wszystkich obywateli, bo jeśli coś wprowadzimy w system prawny to automatycznie ??dotyczy ?? wszystkich obywateli, wszystkich urzędników państwowych itd.

I teraz tak: czyli mamy tą atmosferę wzburzenia w 73 roku mamy różne publiczne manifestacje. Mało tego osoby z tego ruchu LGBTQ zostają zaproszone do środka do tego Amerykańskiego Towarzystwa psychiatrycznego na różne debaty, obrady i kluczowe znaczenie miała tam komisja taksonomiczna, która składała się z 5-ciu osób. Głównym architektem wykreślenia homoseksualizmu z listy zaburzeń był dr Robert Spitzer , dlatego powołuję się tutaj na jego zdanie, jego opinię. Dotarłam do jego wspomnień, pamiętników i on mówi o czymś takim: że ta decyzje wykreślenia nie wynikała z danych naukowych, była tylko kompromisem bardziej kompromisem ideologicznym czy politycznym. I w oryginale to zdanie brzmi tak: „this represented a compromise between the view that preferential homosexuality is invariably a mental disorder and the view it is marenly a normal sexual variant” . Tutaj przedstawili dwa stanowiska i poszliśmy drogą kompromisu, stwierdziliśmy, że żeby uspokoić atmosferę, że żeby dać możliwość spokojnej terapii tym którzy jej pragną wykreśliliśmy to z listy zaburzeń. Nie przedstawiono wówczas rzetelnego raportu naukowego, jedynie 5 sfałszowanych lub częściowo sfałszowane ale ponieważ niepoprawnych metodologicznie badań. Odbyło się głosowanie co samo w sobie jest uważam jakimś kuriozum, chociaż wówczas było to postrzegane jako próba ratowania sytuacji i 58% głosów było za wykreśleniem – czyli ta przewaga była bardzo minimalna.